ΠΙΣΤΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ

Σάββατο σήμερα και μετά από απουσία 4 ημερών εξαιτίας μιας ίωσις που με ταλαιπώρησε είμαι και πάλι μαζί σας. Το τελευταίο διάστημα όλο και περισσότερο σκέφτομαι ότι σε αυτή την ζωή όλα μπορούν να συμβούν. Δυστυχώς και τα χειρότερα και για αυτό πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι με απλά πράγματα που μας συμβαίνουν και να μην γκρινιάζουμε. Ο γράφων είναι από τους τύπους που δεν είναι ευχαριστημένοι με τίποτα και γκρινιάζουν σε κάθε τι στραβό, για αυτό και όταν σκέφτομαι τι ήταν πραγματικά τόσο άτυχο από αυτά που έχω περάσει βρίσκω τώρα ότι ήταν όλα αναμενόμενα. Οι "αναποδιές" που μας τυχαίνουν δεν είναι και τόσο τυχαίες γιατί όπως λέει και ένας μεγάλος φιλόσοφος:"Ότι μπορεί να πάει στραβά θα πάει". Και ας έρθουμε πάλι στα δικά μας , τι και να λέω εγώ ότι είμαι άτυχος τι και να λέω οτιδήποτε αυτό που έχει σημασία είναι να πηγαίνουμε όσο το δυνατόν πιο ήσυχα απέναντι σε αυτά που μπορούν να μας τύχουν. Τι εννοεί ο "ποιητής" θα μου πείτε και δικαιολογημένα. Εννοώ ότι όταν δεν παίρνουμε τις προφυλάξεις μας είμαστε πιο ευάλωτοι στον κίνδυνο. Ο γράφων δυστυχώς για αυτόν πιστεύει στην μοίρα δηλαδή θεωρώ ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε ούτε μια γραμμή από ότι μας επιφυλάσσει το πεπρωμένο μας και εκεί βρίσκεται και η αιτία των προβλημάτων μου ότι θεωρώ ότι,ότι και να πράξω , ότι και να πω , ότι και να γράψω δεν θα έχει καμμία επίπτωση στην πορεία μου ,γιατί αυτή είναι προδιαγεγραμμένη. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;(Δεν συνεχίζεται χωρίς τις δικές σας απόψεις)

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Η ταμπέλα της ταβέρνας έγραφε: «Η μπουγάδα του πεπρωμένου».
Επειδή ο ιδιοκτήτης είχε τη γνώμη πως τα απωθημένα μας χρειάζονται συχνά-πυκνά μπουγάδιασμα για να μη γαριάζουν το πεπρωμένο μας.
Όπως τα ασπρόρουχα που όταν γαριάζουν θέλουν πλύσιμο ένα, ένα ξεχωριστά, έτσι και τα απωθημένα μας πρέπει να τα διαπραγματευόμαστε ένα, ένα μέχρι να ασπρίσουν οι σκιές που ρίχνουν στην ψυχή μας.
Ξεκίνησε καθυστερημένα την μπουγάδα του πεπρωμένου του. Βιαστικά προσπάθησε να τα επαναδιαπραγματευθεί όλα μαζί, αλλά δε μέτρησε τη σημασία που έχει στο ξεγάριασμα, τα γαριασμένα να πλένονται χωριστά.
Έτσι οι σκιές των απωθημένων του έγιναν σκιές του πεπρωμένου του και το μόνο που κατάφεραν είναι να δώσουν καινούργιο όνομα στην ταβέρνα.

Στη σκιά του πεπρωμένου
Μυθιστόρημα

Ανώνυμος είπε...

Ήταν μία μέρα μία ξανθιά ανεβασμένη σε ένα δέντρο στην αυλή του σπιτιού της, και έκοβε το κλαδί στο οποίο καθόταν. Δυστυχώς όμως καθόταν... από την λάθος πλευρά και όταν το έκοβε, θα έπεφτε. Καθώς έκοβε περνάει μία γριά και της λέει:
- Θα πέσεις, ρε βούρλο! Θα πέσεις!
Η ξανθιά την κοιτάει απορημένοι, συνεχίζει να κόβει, και πέφτει. Ήταν δύο μήνες στο ΚΑΤ μέσα στους γύψους. Όταν βγήκε πήγε σπίτι της. Όπως καθόταν στην βεράντα, βλέπει πάλι την γριά να πλησιάζει και λέει:
- Αχ καλέ, το μέντιουμ!

Ανώνυμος είπε...

Αργία μήτηρ πάσης κακίας φίλε. Πάρε τη ρημάδα την απόφαση και πήγαινε να... ξεχειμωνάσεις εκεί που ξέρεις. Επειτα έχεις όλο το χρόνο να σκεφτείς τι θα κάνεις την επόμενη σεζόν. Είπαμε, δεν είσαι εσύ ο τύπος που θα κάθεται στ' αβγά του. Τελείωνε...

Ανώνυμος είπε...

ΟΛΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΓΙ' ΑΥΤΟ ΟΤΑΝ ΜΑΣ ΤΥΧΑΙΝΕΙ ΜΙΑ ΑΝΑΠΟΔΙΑ ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΔΥΣΑΝΑΣΧΕΤΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΚΑΘΕ ΕΜΠΟΔΙΟ ΓΙΑ ΚΑΛΟ ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΚΑΙ Ο ΛΑΟΣ. ΑΛΛΩΣΤΕ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΕ ΤΑ ΚΑΛΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΚΑ ΤΗΣ. ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΞΕΡΩ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΟΤΑΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΝΕΙ ΣΧΕΔΙΑ Ο ΘΕΟΣ ΓΕΛΑΕΙ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟ ΝΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΟΡΙΖΕΙ ΤΗ ΜΟΙΡΑ ΤΟΥ. ΟΠΩΣ ΛΕΓΑΝΕ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΣ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΣΥΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΧΕΙΡΑ ΚΙΝΕΙ. ΑΥΤΑ ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΣΤΑΥΡΟ. ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ.

Ο Άδωνις φαντάζεται μέρες του 1917

Ο Άδωνις Γεωργιάδης από την ασφάλεια του Ελληνικού Κοινοβουλίου, που φρουρείται σαν «αστακός», ρίχνει κλεφτές ματιές έξω, στην πλατεία...