ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΑΛΕΞΗ ΕΜΕΙΣ ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΛΙΓΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΤΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΥΝ ΟΣΟΙ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΑΝ

"Ο άτυχος έφηβος μικρή σχέση είχε με τον επονομαζόμενο αναρχικό ή αντιεξουσιαστικό χώρο. Hταν ένα φιλήσυχο, ήρεμο παιδί, που έβρισκε ελκυστική τη συμμετοχή του αραιά και πού σε πορείες ή διαδηλώσεις. Τον ελεύθερό του χρόνο, όταν το σχετικά φορτωμένο σχολικό πρόγραμμα στην ιδιωτική σχολή Μωραΐτη τού το επέτρεπε, του άρεσε να «καβαλάει» το σκέιτμπορντ και να πηγαίνει στην Αγία Παρασκευή, στην Κηφισιά ή στο Ψυχικό, όπου βρίσκονταν και οι αγαπημένες του καφετέριες. Στα Εξάρχεια σπάνια έβγαινε, κυρίως δε είχε πυκνώσει τις επισκέψεις του στην περιοχή τον τελευταίο μήνα. Το μοιραίο Σαββατόβραδο βρέθηκε σε ένα μπαρ της περιοχής, καλεσμένος ενός στενού του φίλου που γιόρταζε. Η τραγική συνέχεια είναι λίγο έως πολύ γνωστή σε όλους. Του άρεσε ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, άκουγε όμως και... ροκ και χιπ χοπ, αλλά και πολλή πανκ μουσική. Δεν συνήθιζε να παρακολουθεί τηλεόραση, όπως πολλοί συνομήλικοί του, ούτε καθόταν με τις ώρες μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή του. «Ολοι σχεδόν είχαμε σελίδα στο Facebook, αλλά εκείνος βαριόταν να ασχοληθεί με αυτά», μας επεσήμανε ένας συμμαθητής του. Το Facebook, η δημοφιλής αυτή ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης, πλημμύρισε το τελευταίο διήμερο από χιλιάδες μηνύματα φίλων, γνωστών, αλλά κυρίως ανθρώπων που δεν είχαν γνωρίσει ποτέ τον Αλέξανδρο, αλλά αισθάνθηκαν την ανάγκη να του απευθύνουν ένα τελευταίο αντίο. «Ηταν ‘‘κλειστό’’ παιδί, μαζεμένο αλλά όχι αντικοινωνικό», μας εκμυστηρεύτηκε ένας καθηγητής του. «Μου μιλούσε ευγενικά, πάντα στον πληθυντικό. Ο Αλέξανδρος ήταν με όλους ευγενικός», συμπλήρωσε. «Ηταν αυθόρμητος και φιλικός», μας είπε μετά από λίγο μια συμμαθήτριά του, δίνοντας και ένα παράδειγμα προς επίρρωση των λεγομένων της: «Φορούσε στο χέρι του ένα μπλε βραχιολάκι. Του είπα: ‘‘Σου πάει. Είναι πολύ ωραίο’’. Αμέσως το έβγαλε και το ακούμπησε στον καρπό μου. Μου το χάρισε χωρίς δεύτερη σκέψη». Οσο για τις σχέσεις του με τον αναρχισμό; «Ποιος, ο Αλέξανδρος;», απαντάει αυθόρμητα ένα παιδί του χώρου, που είχε τύχει να τον συναντήσει μερικές φορές στα Εξάρχεια. «Ερχόταν σε κάποιες πορείες, αλλά ποτέ δεν συμμετείχε στα ‘‘μπάχαλα’’. Απέφευγε γενικά τις φασαρίες. Δεν κάπνιζε, δεν χειροδικούσε, δεν ήταν και τόσο αντιδραστικό στοιχείο - ήταν γενικά ένα καθωσπρέπει παιδί». Την Παρασκευή το μεσημέρι ένας από τους στενούς του φίλους κάλεσε τον Αλέξανδρο στο τηλέφωνο. «Θα πάμε για μπάλα σήμερα, είσαι μέσα;», τον ρώτησε. «Μπα, είμαι λίγο άρρωστος. Να κανονίσουμε την επόμενη εβδομάδα», η απάντηση. Στην αρχαία Ελλάδα θα έλεγαν ότι η Ατροπος, η τρίτη από τις Μοίρες, του έκοψε με ψαλίδι το νήμα της ζωής. Στη σύγχρονη έφυγε με πολύ πιο ρεαλιστικό, ωμό και απάνθρωπο τρόπο".

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ο Άδωνις φαντάζεται μέρες του 1917

Ο Άδωνις Γεωργιάδης από την ασφάλεια του Ελληνικού Κοινοβουλίου, που φρουρείται σαν «αστακός», ρίχνει κλεφτές ματιές έξω, στην πλατεία...