Βρισκόμαστε στο μέσον της τουριστικής περιόδου, η εκλογολογία καλά κρατεί και οι πάντες, πολιτικοί, δημοσιογράφοι και τα παρελκόμενά τους, επιστρέφουν από τις διακοπές τους, ώστε στις 17 Αυγούστου να είναι έτοιμοι σε θέση μάχης προκειμένου να θυσιαστούν για το καλό και την προκοπή του τόπου. Τα μέτωπα, όπως μας απειλούν από τις τηλεοράσεις, είναι πολλά. Θα έχουμε εκλογές που κανείς δεν ξέρει πότε θα γίνουν. Θα έχουμε πανδημία γρίπης και υπάρχει κίνδυνος να πεθάνουμε αβοήθητοι, αλλά κανείς δεν ξέρει αν θα συμβεί. Θα έχουμε ακόμη μεγαλύτερη οικονομική κρίση και υπάρχει κίνδυνος να πεινάσουμε. Θα έχουμε κοινωνικές αναστατώσεις, διαδηλώσεις, συλλαλητήρια, τα μαγαζιά θα λεηλατηθούν και θα καούν, οπότε δεν θα μπορούμε να ψωνίσουμε. Τα ταμεία δεν θα έχουν χρήματα να πληρώσουν τις συντάξεις, θα επιβληθούν νέοι φόροι, θα ακριβύνουν τα τιμολόγια των Δ.Ε.Κ.Ο., ο χειμώνας θα είναι βαρύς, θα βρέχει και θα έχουμε πλημμύρες, το καλοκαίρι του 2010 προβλέπονται καύσωνες, άσε που το 2012 θα έρθει το τέλος του κόσμου. Τι άλλο να θυμηθώ, αλλά δεν έχει και νόημα αφού έτσι κι’ αλλιώς είμαστε καταδικασμένοι, σύμφωνα με τους επίδοξους Νοστράδαμους της ενημέρωσηςΠάντα είχα την απορία γιατί οι μεγάλες αλλά και οι μικρές δυνάμεις που διαθέτουν πυρηνικά οπλοστάσια, περηφανεύονται ότι διαθέτουν χιλιάδες πυρηνικές κεφαλές και εκατοντάδες πυρηνικές βόμβες. Τι τους χρειάζονται τόσες πολλές, αφού 20 έως 30 απ’ αυτές αρκούν για να καταστραφεί ο πλανήτης μας. Οι υπόλοιπες σε τι θα χρησιμεύσουν; Την ίδια απορία έχω κάθε φορά που ακούω και διαβάζω για τα μελλούμενα δεινά στον τόπο μας. Ένα δύο καταστροφές από όσες οι μάντεις της νεωτέρας Ελλάδος προβλέπουν ότι θα συμβούν, αν συμβούν μας είναι αρκετές. Η μόνη πραγματική απειλή που από μόνη της όμως δεν μπορεί να μας καταστρέψει είναι οι εκλογές. Σε αυτή την περίπτωση πρέπει να αποφασίσουμε εμείς οι ίδιοι να μετατρέψουμε τις εκλογές και το αποτέλεσμά τους, σε δική μας καταδίκη, επιλέγοντας τους ίδιους ανθρώπους που κάθε φορά υπόσχονται τα ίδια πράγματα και κάθε φορά κάνουν τα ίδια πράγματα, αλλά εντελώς διαφορετικά από τα υπεσχημένα. Σε ότι αφορά όλα τα άλλα δεινά που ΘΑ μας συμβούν, προτείνω να θυμηθούμε τα τελευταία τριάντα χρόνια τις προφητείες για καταστροφές ή κινδύνους που μας απειλούσαν και θα διαπιστώσουμε ότι ήταν πάντα οι ίδιες.Μέσα στο κλίμα αυτό οι συμπολίτες μας διατηρώντας, ευτυχώς, το πνεύμα των διακοπών και του τουρισμού, χωρίς να ιδρώνει και πολύ το αυτί τους, συνεχίζουν τα μπάνια τους. Ο Γιώργος Παπανδρέου βρέθηκε στην Παλαιστίνη, για να ανακοινώσει το πρόγραμμα του ΠΑ.Σ.Ο.Κ. για την έξοδο από την οικονομική ύφεση. Πιστεύω ότι ήταν συνειδητή επιλογή του και δεν βρέθηκε εκεί τυχαία παρασυρμένος από το κύμα όταν έκανε ράφτινγκ στον Μαραθώνα. Κάπου εκεί κοντά στον Μαραθώνα βρέθηκα και εγώ προ ημερών, σε παραλιακό κέντρο και θέλησα να πιώ έναν καφέ. Μια νεαρή και καλλίγραμμη κοπέλα μου έφερε τον καφέ και ένα ποτήρι νερό. Όταν μετά από μισή ώρα περίπου ζήτησα τον λογαριασμό εκτός από τον καφέ μου ζητήθηκε να πληρώσω μισό Ευρώ επιπλέον….. για το νερό. Δύο μέρες αργότερα βρέθηκα με φίλο μου εντελώς τυχαία στο Μοναστηράκι. Καθίσαμε σε γνωστό ψητοπωλείο να φάμε πρόχειρα για μεσημέρι. Για δύο γύρους, μια μπύρα, ένα ποτήρι κρασί πληρώσαμε 28 Ευρώ. Έχω την βεβαιότητα ότι όλοι έχουμε εμπειρίες από παρόμοια περιστατικά. Δυστυχώς όμως αυτή είναι πραγματικότητα, δεν είναι μελλοντικό γεγονός, δεν είναι κινδυνολογία. Δεν ευθύνεται ούτε η οικονομική κρίση, ούτε η γρίπη, ούτε τα ασφαλιστικά ταμεία, ούτε οι κλιματικές αλλαγές, αλλά μόνον ο καιρός και συγκεκριμένα ο κακός τους ο καιρός, όλων εκείνων που κερδοσκοπούν, προσπαθώντας να τα «πιάσουν» μέσα σ’ ένα καλοκαίρι, λεηλατώντας τις τσέπες των συμπολιτών τους Στις 5 Νοεμβρίου 1757 στην πόλη Rossbach της άλλοτε Πρωσίας έγινε μάχη μεταξύ γαλλο-αυστριακών στρατευμάτων και του πρωσικού στρατού υπό τον βασιλιά Φρειδερίκο τον ΙΙ. Παρά την αριθμητική τους υπεροχή (60.000 έναντι 20.000) τα γαλλοαυστριακά στρατεύματα ηττήθηκαν. Ο βασιλιάς της Γαλλίας Λουδοβίκος XV στεναχωρημένος πολύ από την ήττα αυτή, βρήκε παρηγοριά στα λόγια της ερωμένης του, Ιωάννας Αντουανέττας Πουασόν, πιο γνωστής ως μαρκησίας ντε Πομπαντούρ, η οποία του είπε μεταξύ άλλων και το γνωστό : στο κάτω-κάτω της γραφής μετά από εμάς ας γίνει ο κατακλυσμός (au reste, apres nous, le deluge). Έχω την εντύπωση ότι ορισμένοι συμπολίτες μας έχουν βρεί πολύ ενδιαφέρουσα την ιδέα της μαρκησίας ντε Πομπαντούρ και συμπεριφέρονται ως παλλακίδες του κερδώου Ερμή, αφού το μόνο το οποίο τους απασχολεί είναι εφήμερο κέρδος, χωρίς να ενδιαφέρονται για τον τόπο μας, τους συμπολίτες τους, τον τουρισμό μας, αλλά και για τους ίδιους τους απογόνους τους. Είναι αλήθεια ότι η ατιμωρησία οδηγεί στην ασυδοσία, όπως έχω επανειλημμένα αναφέρει και στην προκειμένη περίπτωση το κράτος έχει μερίδιο ευθύνης για την κατάσταση αυτή. Οι εκάστοτε κυβερνήσεις υποτίθεται ότι αγωνίζονται για την πάταξη της αισχροκέρδειας και της φοροδιαφυγής. Όταν όμως ο έλεγχος ακουμπήσει κάποιον «δικό» τους, η υπόθεση συνήθως κουκουλώνεται και ζουν αυτοί καλά και εμείς χειρότερα. Όμως έτσι βγαίνει το θλιβερό συμπέρασμα ότι ορισμένοι πολιτικοί κατέχονται και αυτοί από το σύνδρομο της μαρκησίας ντε Πομπαντούρ, αφού το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να κερδίσουν τις εκλογές και μετά έχει ο Θεός.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου