Τζίγκερ και «Βγενό»… φέρνουν τον Ρόνι!


Ο Γιάννης Σερέτης γράφει για το προσωπικό σόου του Βλάση Τσάκα, τον Ροναλντίνιο, τον Ντρογκμπά, τον Μπερμπάτοφ και τον ρόλο των Βαρδινογιάννη-Βγενόπουλου…
Όχι, δεν είναι ψέμα ότι ο Τσάκας θέλει τον Ροναλντίνιο. Έχει συζητήσει δύο φορές (μέσω του εν Ελλάδι μάνατζέρ του, Ανδρέα Δημητρίου, με τον οποίο έχει αναπτύξει πολύ στενή σχέση) με τον Ασίς, τον αδελφό και μάνατζερ του Ρόνι. Ναι, δεν πιστεύω ότι ο Ροναλντίνιο θα έρθει στον Παναθηναϊκό. Η ρήτρα του είναι απίστευτη, θα ενδιαφερθούν πολλές ευρωπαϊκές ομάδες αν «μυριστούν» ότι θέλει να φύγει από τη Βραζιλία (ήδη το έχει κάνει η πρώην ομάδα του, Παρί Σεν Ζερμέν, που έχει πλέον και πολλά φράγκα) και τα μπουζούκια, η παραλιακή, η Βουλιαγμένη, η Μύκονος και ο Ρέμος με τον Βέρτη δεν νομίζω ότι επαρκούν ως «ενισχυτικά» κίνητρα…


Ψέμα είναι ότι ο «ο κ. Βαρδινογιάννης έχει μιλήσει μόλις μία φορά απ’ το δικό μου κινητό στον πρίγκιπα» όπως είπε χθες ο Τσάκας στους σπουδαστές του «City Unity College» (sorry Βλάση που πιστεύω τον Βαρδινογιάννη, όπως έγραψε χθες και ένας φίλος στο FB ‘θεούλης ο καθηγητής που τον κάλεσε, αν και δεν ξέρω τι θα μπορούσε να διδάξει’).


Ακρότητα αστεία είναι η ατάκα «Ο κ. Μαρινάκης έχω πληροφορηθεί ότι θέλει πολύ αυτό το ντέρμπι, αλλά ελπίζω να μη στραφεί σε αθέμιτα μέσα. Αν γίνει κάτι θα πάρω την ομάδα και θα φύγω», τη στιγμή που ακόμη… παρακαλάει εμμέσως τον Μαρινάκη («είναι και Κρητικός, μην το ξεχνάμε») να του παραχωρήσει μια θέση σε μια γωνιά του «Γ. Καραϊσκάκης»… Βλαβερή για τον Παναθηναϊκό είναι η μεταγραφολογία… γενικώς, χωρίς να έχει συζητήσει ποτέ ο Τσάκας με τον Ζεσουάλδο Φερέιρα.


Μα από την άλλη πλευρά, ποια είναι η εναλλακτική λύση; Ποια; Πού; Από ποιον; Ο Γόντικας δεν μπορεί να κάνει κάτι. Δεν είναι δικό του το μαγαζί, περί εντολοδόχου πρόκειται. Ο Γιάννης Βαρδινογιάννης συμπεριφέρεται όπως περίμεναν όλοι: δεν μετέχει σε τίποτα, ούτε στα καλά ούτε στα άσχημα. Και ο Ανδρέας Βγενόπουλος; Μέτοχος-αμέτοχος, αν και το πρότζεκτ που προχωρά με τον πρίγκιπα είναι βασισμένο στη δική του πρόταση (α, λήγει την Παρασκευή και η προθεσμία για την προτεραιότητα υποβολής προτάσεων από τους παλαιούς μετόχους…).


Όχι, λοιπόν, δεν είναι ευθύνη του Τσάκα όλα αυτά. Βρίσκει και τα κάνει. Η ευθύνη ανήκει στον παραιτημένο Τζίγκερ και τον άφαντο (πάλι) «Βγενό», οι οποίοι ήθελαν να βγάλουν από το «κάδρο» ο ένας τον άλλο. Και από τη στιγμή που δεν υπάρχει άλλη αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση, ας απολαύσουμε όλοι το μοναδικό σόου του Βλάση Τσάκα. Ένα σόου για γέλια και για κλάματα από όλους (παναθηναϊκούς, ολυμπιακούς και μη). Ο καθένας, ανάλογα με την κρίση του, γελάει ή κλαίει (μερικές φορές από τα γέλια). Αν μπουν τα 15 εκατ. ευρώ αρχικά, αυτά θα κοπούν… Με το χρήμα όλοι μας πια είμαστε πιο σοβαροί…

ΥΓ1. Θα διαφωνήσω κάθετα με όσους (έχουν βάσιμα επιχειρήματα, δεν αντιλέγω) θεωρούν ότι ο Παναθηναϊκός επιβαρύνεται από τη μεταγραφολογία και τη Ροναλντινιάδα ενόψει του ντέρμπι. Άλλες είναι οι παράμετροι (πολλές και θα τις εξηγήσω την Παρασκευή) για τις οποίες ο Ολυμπιακός είναι το ΑΠΟΛΥΤΟ ΦΑΒΟΡΙ σε αυτό το ντέρμπι (δεν σχετίζονται με διαιτησία και εξωποδοσφαιρικούς παράγοντες, αυτοί είναι απρόβλεπτοι συντελεστές και υπάρχουν πολλοί στη διαιτητική πιάτσα που θυμούνται πάρα πολύ καλά ότι ο Τρύφων και ο Καλόπουλος «αποκεφαλίστηκαν» από το χώρο μετά τα περυσινά)… Όταν μπουν στο γήπεδο οι παίκτες δεν θα σκέφτονται ούτε τον Ροναλντίνιο ούτε την τριάδα Ντρογκμπά-Ανελκά-Μπερμπάτοφ (ιστορικό το σημερινό πρωτοσέλιδο της Γάτας) Ούτε θεωρώ ότι αυτή η κουβέντα… πώρωσε περισσότερο τους παίκτες και τους φίλους του Ολυμπιακού και έριξε λάδι στη φωτιά παρά το αστείο του Τσάκα «1-3 χαλαρά».

Αντίθετα, η ιστορία του πρίγκιπα (και όχι η μεταγραφολογία ή δημοσιοποίηση των πλάνων Τσάκα!) θεωρώ ότι ενδόμυχα έχει βοηθήσει τους παίκτες του Παναθηναϊκού. Ορισμένοι εξ αυτών ίσως να μην την έχουν πάρει πολύ στα σοβαρά (λόγω των ενεργειών του Τσάκα), όλοι όμως έχουν σε μιαν άκρη του μυαλού τους ότι αυτή είναι η μοναδική «χειροπιαστή» πρόταση και προοπτική αυτή τη στιγμή, προκειμένου να μη μείνουν απλήρωτοι από τον Ιανουάριο… Αυτή η σκέψη, σε συνδυασμό με τις νίκες, τη συσπείρωση στα αποδυτήρια και την απόλαυση του παιχνιδιού από ένα σημείο και μετά τους έχουν κάνει να ξεχάσουν οριστικά και αμετάκλητα όχι μόνο τον Ζιλμπέρτο και τον Σισέ, αλλά και τους αποκλεισμούς από την Οντένσε και τη Μακάμπι και την κατάσταση αβεβαιότητας-μπάχαλου που επικρατούσε στην ομάδα τον Αύγουστο…

ΥΓ2. Μαθαίνω ότι στον Ολυμπιακό οι άνθρωποι που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο και μόνο ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΑ αυτόν τον Παναθηναϊκό και εκτιμούν απεριόριστα το έργο του Φερέιρα και τον τρόπο παιχνιδιού του αντιπάλου τους. Πώς αυτό ενδέχεται να αποτυπωθεί στο γήπεδο (δύο τρόποι); Λίγη υπομονή μέχρι την Παρασκευή…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ο Άδωνις φαντάζεται μέρες του 1917

Ο Άδωνις Γεωργιάδης από την ασφάλεια του Ελληνικού Κοινοβουλίου, που φρουρείται σαν «αστακός», ρίχνει κλεφτές ματιές έξω, στην πλατεία...