Η “θλιβερή” ιστορία της Ηλένιας έχει ως εξής: Την πρώτη επέτειο του “Πολυτεχνείου”, το 1974. ανάμεσα στα λουλούδια και τις φωτογραφίες υπαρκτών και ανύπαρκτων “νεκρών” ήταν και το σκίτσο μιας ωραιότατης κοπέλας. Δίπλα υπήρχε ένα σημείωμα με τα εξής δακρύβρεχτα: “Την λένε Ηλένια Ασημακοπούλου. Είναι το κορίτσι μου. Χάθηκε το βράδυ της σφαγής. Κανένας δεν την ξανάδε. Πήγα σπίτι της αλλά έχουν χαθεί και οι γονείς της. Όποιος ξέρει για το μαρτυρικό τέλος της ας με πληροφορήσει. Το “δράμα” το πήραν οι εφημερίδες, μία από αυτές δε – η “Αυγή”- έγραψε κατά λέξη, τα εξής κάτω από το σπαραξικάρδιο τίτλο: ΤΙ ΑΠΟΓΙΝΕ Η ΗΛΕΝΙΑ ΜΟΥ; Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΕΝΟΣ ΑΓΟΡΙΟΥ ΠΟΥ ΨΑΧΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ και τον υπότιτλο: “Ηλένια Ασημακοπούλου. Χτυπήθηκε στις 17 Νοέμβρη στη Στουρνάρη οπό σφαίρα. Τι απόγινε”.
Τελικά αποκαλύφθηκε πως το σκίτσο της “δολοφονημένης” Ηλένιας ήταν παρμένο από διαφήμιση σαμπουάν της αγγλικής εταιρίας “ΜΠΡΕΚ” και είχε δημοσιευθεί σε πολλά περιοδικά και στην αγγλική έκδοση του τριμηνιαίου “Βογκ”.
ΔΕΙΤΕ:www.greektube.org/content/view/13301/2/
17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ: Η ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ, ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΨΕΜΑ ΜΙΑΣ ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ ΕΠΟΧΗΣ
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να αναφερθούμε στο παραμύθι του Πολυτεχνείου και στους χιλιάδες δήθεν νεκρούς, που μια ολόκληρη γενιά μετά κανείς δεν ξέρει τα ονόματά τους! Ο λαός έχει καταλάβει την αλήθεια γιατί το ψέμα όσο εντυπωσιακό και εάν είναι δοκιμάζεται στον χρόνο και δεν αντέχει.
Θα βγουν ίσως και σήμερα κάποιοι γεμάτοι αναμνήσεις «ηρωισμών»… Δεν θα σταθούμε όμως σε αυτό, δεν είναι το κυρίως ζητούμενο αυτού του κειμένου. Αλλά να εξετάσουμε τι απέγιναν εκείνοι οι ανυποχώρητοι “επαναστάτες”, που δήθεν πρόταξαν τα στήθη τους στα τανκς… Το μοναδικό τανκς, που μπήκε στο Πολυτεχνείο ούτε σκότωσε, ούτε τραυμάτισε κανέναν και ο υπίλαρχος που ήταν ο επικεφαλής του πληρώματός του αθωώθηκε στη δίκη του Πολυτεχνείου.
Τι απέγιναν όλοι αυτοί που θέλουν να πιστεύουμε και κάνουν και ειδικές ημερίδες στα σχολεία για να το πιστεύουν και τα παιδιά μας, που θέλουν να μας εμφανίζονται σαν ήρωες κάτι μεταξύ Γεωργίου Καραϊσκάκη, Αθανασίου Διάκου και Λεωνίδα. Τι απέγιναν; Θα σας πούμε μόνο μερικά ονόματα και θα καταλάβετε: Κώστας Λαλιώτης, Μίμης Ανδρουλάκης, Μαρία Δαμανάκη κ.α. Οι περισσότεροι από αυτούς κατέκτησαν υψηλές κρατικές θέσεις και απόλαυσαν τα αγαθά της εξουσίας. Οι δε πρωταγωνιστές, οι οποίοι ανήκαν σε κομμουνιστικά κόμματα αποχώρησαν από αυτά και σήμερα ευρίσκονται από ΠΑΣΟΚ μέχρι Ν.Δ.(Χρύσανθος Λαζαρίδης), επιδιώκοντας μία θέση κυβερνητική στο μέλλον. Ο τομέας όμως στον οποίο απολύτως κυριαρχεί η περίφημη γενιά του Πολυτεχνείου είναι ο τομέας της Παιδείας, τον οποίο κατόρθωσαν να ελέγξουν απολύτως με αποτέλεσμα σήμερα να έχουμε κομμουνιστική προπαγάνδα σε όλες τις βαθμίδες της εκπαιδεύσεως και φυσικά στο χώρο των ΜΜΕ, εφημερίδες, τηλεοπτικοί σταθμοί κλπ., όπου και εκεί έχουμε μια κόκκινη χούντα.
Στην συντριπτική τους πλειοψηφία δε είναι θερμοί υποστηρικτές της παγκοσμιοποίησης και σήμερα την κυβέρνησης των τραπεζιτών, που διατάσσει ο αφέντης από την Ουάσιγκτον.
Αυτοί ήταν οι θερμοί “επαναστάτες” του Πολυτεχνείου του 1973 και είχαν ανάλογη τύχη με αυτή των “επαναστατών” του Μαΐου του 1968, που είναι επίσης και αυτοί σήμερα πολύ καλά βολεμένοι μέσα στα πλαίσια της γαλλικής και γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας που είναι ο πιο θερμός υπέρμαχος του καπιταλισμού!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου