Το τέλος μιας σχέσης;

Του Σταύρου Μαρίνη
Όλα τα πράγματα στην ζωή τελειώνουν κάποια στιγμή. Ο λαός μας λέει ότι και η υπομονή έχει τα όριά της και μάλλον έχει απόλυτο δίκιο. Δηλαδή πόσο να περιμένεις κάποιον που άλλα σου υποσχέθηκε και άλλα κάνει; Τα ψέμματα διαλύουν τις σχέσεις και όπως λέει και ο λαός μας  τα ψέμματα έχουν κοντά ποδάρια. Ξεκινάς με καλή διάθεση και δέχεσαι τα ελαττώματά του ,και ξαφνικά βλέπεις ότι εκμεταλλεύεται την αδυναμία σου για να σε πατήσει κάτω και να σε καταστρέψει.
Άλλο πάλι που έχει τύχει σε όλους μας λίγο πολύ είναι η αχαριστία ανθρώπων που έχουν ευεργετηθεί από εμάς. Τους ανεβάζουμε σε άλλο επίπεδο και ξαφνικά διαπιστώνουμε πόσο "γυμνοί" από αισθήματα είναι. Βέβαια δεν είναι κατά ανάγκη αρνητικό το τέλος μιας σχέσης αφού σηματοδοτεί το νέο το καινούργιο την αλλαγή στην ζωή μας. Ο πόνος από το τέλος μιας σχέσης οδηγεί τις περισσότερες φορές σε γενική ανασύνταξη δυνάμεων και σε άλλη πορεία. Κάτι τέτοιο δεν χρειάζεται την περίοδο αυτή και η χώρα μας; Πολλοί θεωρητικοί πιστεύουν ότι χρειαζόμαστε ένα νέο όραμα για τους νέους μας κάτι που φυσικά δεν τους δίνει το μνημόνιο με τους μισθούς πείνας των 400-600 ευρώ τον μήνα και τις συνθήκες εργασίας χωρίς ωράριο και πολύ πιθανό με εξαήμερη απασχόληση αφού αυτό ζητάνε οι τροϊκανοί από την τρικομματική Κυβέρνηση. Ότι ξέραμε μέχρι σήμερα στον χώρο της εργασίας ανατράπηκε στο δήθεν όραμα της παραμονής της Χώρας στην ζώνη του ευρώ που οδηγεί τους Τραπεζίτες να αυξάνουν τα κέρδη τους και τον λαό στα συσσίτια και στον θάνατο!!! Γιατί εδώ και μέρες εκατομμύρια ασφαλισμένοι ή πληρώνουν τα φαρμακά τους και ζούν ή δεν πληρώνουν κανείς δεν τους τα παρέχει δωρεάν και με μαθηματική ακρίβεια οδηγούνται στον θάνατο. Στον φυσικό θάνατο γιατί ο κοινωνικός τους έχει συντελεστεί εδώ και μια διετία αφού η κοινωνική τους απομόνωση είναι απόλυτη!!! Και μπορεί το ψευτοκίνημα των αγανακτησμένων να ήταν για αυτούς μια εκτόνωση όμως λύση στα προβλήματά τους δεν έδωσε και φυσικά ούτε και περιμένουμε κάτι από μια Κυβέρνηση κοινωνικά ανάλγητη που κοιτάει να είναι συνεπής με τους δανειστές μας αλλά όχι με τις προεκλογικές της εξαγγελίες που μιλούσαν για όχι άλλες περικοπές μισθών και συντάξεων και φυσικά για την πολυπόθητη ανάπτυξη που δεν είδαμε και ούτε θα δούμε από ότι φαίνεται με τα μέτρα που παίρνει και αυτή η Κυβέρνηση. Η σχέση της πλειοψηφίας του λαού με τα αστικά κόμματα πλέον είναι σχέση μίσους και το τέλος αυτής της σχέσης ίσως σηματοδοτεί ραγδαίες εξελίξεις που είναι αδύνατον να αντιληφθούν και οι πιο ζοφεροί εκτιμητές της σημερινής κατάστασης. Λύση δεν θα προτείνουμε (εάν και έχουμε ) στο παρόν άρθρο που θέλει απλά να σας προβληματίσει για το τι συμβαίνει σήμερα γύρω σας. Άλλωστε φθινοπώριασε και έχουμε φαντάζομαι το δικαίωμα να κάνουμε αυτό που κάνουμε 5 και πλέον χρόνια τώρα να σας προειδοποιούμε για τα δεινά που έρχονται. Η ΕΛΠΙΔΑ δεν θα έρθει από ΨΕΥΤΟΣΩΤΗΡΕΣ ούτε από τον ΟΥΡΑΝΟ αλλά από τους δικούς μας αγώνες για ένα καλύτερο αύριο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ο Άδωνις φαντάζεται μέρες του 1917

Ο Άδωνις Γεωργιάδης από την ασφάλεια του Ελληνικού Κοινοβουλίου, που φρουρείται σαν «αστακός», ρίχνει κλεφτές ματιές έξω, στην πλατεία...